Vandaag op tijd op. De koffers zijn reeds gepakt en staan op de plaats. De camper wordt nog een keer van binnen schoongemaakt en dan kunnen we de campground verlaten.

Eerst nog even naar de sani-dump in Mission om het afvalwater te lozen en de drinkwatertank te vullen.
Daarna nog even naar het tankstation om de tank te vullen en dan op weg naar Abbotsford om de camper in te leveren. Nadat de camper gecheckt is worden we per bus naar het vliegveld gebracht. Hier kwamen we omstreeks 12.00 uur aan. Het is ruim op tijd. We vertrekken pas om 17.50 uur.

Het wordt dus nu nog wat rondzwerven over het vliegveld en nog maar wat winkels bezoeken. De creditcards hebben hun limiet nog niet bereikt dus we kunnen nog even.

Helaas is het nu voorbij. De rondreis is nu teneinde. Het blog helaas ook. Er is geen ruimte meer om nog foto's te plaatsen. Deze tekst kan nog net. We gaan op weg naar de incheck en komen over 10 uur weer in Nederland.

BEDANKT VOOR JULLIE AANDACHT

Vandaag is het de dag dat we zo dicht mogelijk bij Abbotsford moeten zien te komen, want a.s. maandag dient de camper te worden ingeleverd. Dan komt er ook meteen een einde aan onze vakantie.

Maar voordat het zover is gaan we vanuit Merrit vetrekken in de richting van Hope. Helaas hebben we de eerste 110 kilometer alleen Highway. Er zijn geen toeristische attracties langs deze weg. Aangekomen bij Hope bleek dat hier de Othello Quintette Tunnels in het Coquihalla Canyon Provincial Park liggen. Die wilden wij wel bezoeken. Dus werd dit ingevoerd in de TomTom. Wij volgen dus de TomTom. Plots geeft die aan dat we nog bijna 300 kilometer moeten rijden via de Highway 3. Dit klopte echt niet. Gelukkig konden we nog net op tijd keren en terugrijden. Uiteindelijk werden deze tunnels toch gevonden. Het was een mooie omgeving en de tunnels waren de moeite waard.

 Na de tunnels gingen we via de Highway 7 in de richting van Vancouver. In het plaatsje Mission vlak boven Abbotsford hebben we een campground opgezocht om de laatste 2 nachten te verblijven. We wilden morgen vanuit Mission met de trein naar Vancouver gaan.
 

De beheerder van de campground zou het vertrekschema van de trein via internet downloaden en aan ons geven. Tot zijn en onze stomme verbazing rijden er echter op zondag geen treinen en bussen, zodat we dus nergens naar toe kunnen zonder camper. Helaas dus geen Vancouver.

Vanmorgen hebben wij alles weer bij elkaar geraapt en zijn vertrokken vanaf de campground in Enderby. We hebben een flinke rit voor de boeg want we moeten nu richting Vancouver om daar op tijd terug te zijn.

Na ongeveer 65 kilometer te hebben gereden zijn we aangekomen in de plaats Kelowna. Daar hebben we het Visitors Centre opgezocht om iets over de mogelijkheden in de plaats te vernemen. Door de gastvrouw werd aangegeven dat er een honingfarm (Arlo’s Honey Farm) en een lavendel&kruidentuin (Okaganan Lavender & Herb farm) zouden zijn. Bovendien was er een zipcentre (tokkelbanen en andere zaken in en tussen bomen). Deze activiteit viel echter meteen af. We wilden daarom de eerste twee gaan bezoeken. Uiteindelijk bleek dat beide faciliteiten op zo’n 12 kilometer van de stad lagen.

De honingfarm bleek een beetje tegen te vallen. Er was geen rondleiding en de uitleg over de bijenvolkeren was minimaal (bleef beperkt tot een paar zinnen op een A4-tje). De lavendeltuin bleek daarentegen iets beter. Er waren een groot aantal verschillende lavendelsoorten en kruidenstruiken te zien. Er was ook bij heel veel struiken tekst en uitleg.

Nadat wij een kopje koffie met een scone met lavendeljam en lavendelboter hadden genuttigd zijn we weer verder gereden in de richting van Merrit. Langs de route waren schitterende vergezichten. Het panorama wat ons geboden werd was prachtig.

Na een lange rit hebben we uiteindelijk in Merrit een campground opgezocht. De campground Moon Shadows bleek een overblijfsel te zijn van een groot festivalterrein aan een snelstromende rivier. Of we vannacht goed kunnen slapen moeten we afwachten. 

Vandaag zijn we begonnen met een luxe ontbijt in het restaurantje van Canyon Hot Springs en daarna een duik in de hotsprings met een temperatuur van 30 en 40 graden. Arno kon hier met hulp van de bazin even op internet om het blog bij te werken.  

En toen op weg naar Revelstoke waar we het railwaymuseum bekeken hebben (Hub en No in hun nopjes). Verder hebben we de Revelstoke dam bekeken, de een na grootste watercentrale van Canada. Daarna weer op weg door de mooi natuur. Na even zoeken zijn we aangekomen op de Riverside camping in Enderby. We kijken vanuit de camper uit over het water. Na het eten zijn we nog even het dorp ingelopen.

Vandaag hebben we voordat we weer op pad gingen eerst een ontbijt bij receptie genuttigd en daarna een duik genomen in de hot springs. Nou duiken was er niet bij omdat dit niet toegestaan is.

Hierna zijn wij op weg gegaan naar Revelstoke. Dit bleek toch nog zo'n 35 kilometer van de campground verwijderd te zijn. In Revelstoke zijn we eerst boodschappen gaan doen en hebben wij de campers weer eens afgetankt. Daarna zijn we naar het Railway Museum van Revelstoke gegaan.

Na dit bezoek aan het museum zijn we naar de Revelstoke dam gereden. Dit is een dam in de Columbia River. Deze dam was een geweldig bouwwerk. Het was dan ook de moeite waard om er eens een kijkje in te nemen. Via een lift werden wij naar boven gebracht en konden wij over Revelstoke heenkijken.

Vervolgens zijn we weer verder gegaan op onze tocht terug naar Vancouver. Helaas komt er nu snel een einde aan onze tour door Canada. We hebben nog 3 volle dagen om van dit land te genieten. Aangekomen in Enderby hebben wij daar een campground opgezocht om de nacht door te brengen.

Vandaag werden we vroeg wakker. Ditmaal niet door het geluid van een trein, maar waarschijnlijk door de stilte op de campground. Na een lekkere douche heb ik even een wandelingetje naar het meer gemaakt.

Nadat we hadden ontbeten zijn we afgereisd in de richting van Lake Louise, via La Promenade de la Vallée-de-la-Bow, om vandaaruit verder te gaan in de richting van Revelstoke via de Highway 1.

Op La Promenade de la Vallée-de-la-Bow spotte Rosie plots in de berm rechts van de weg drie big  horn sheep. Vervolgens spotten wij een kudde karibous die in het gras stonden te grazen.

Toen wij de Highway 1 vanuit Lake Louise Village opdraaiden zagen wij dat op de linker rijbaan een vrachtauto gekanteld was. Deze lag dwars over de rijbaan en blokkeerde de weg helemaal. Een geluk bij een ongeluk was dat dit net na de afslag gebeurd was zodat het verkeer gemakkelijk kon worden omgeleid. Na enkele kilometers op de Highway werden wij verrast door 2 fietsers op ligfietsen die langs de weg fietsten. Hier kan dit zomaar.

Bij het uitzichtpunt van de Spiral Tunnels werd gestopt om te kunnen zien hoe een goederentrein de ene tunnel inreed en de andere weer uitkwam terwijl het einde van de trein nog lang niet door de eerste tunnel was. Uiteindelijk kwam de loc drie keer langs ons gedenderd terwijl het einde nog steeds niet in de eerste tunnel verdwenen was. Indrukwekkend.

Op de weg van Golden naar Revelstoke even voorbij Rogers Pass was een tragisch ongeval gebeurd. Links van de weg lag een aangereden zwarte beer dood langs de weg. Dit was echt een triest aanzicht. Het is leuker een levende beer te zien.

Uiteindelijk hebben wij een campground langs de Highway 1 opgezocht. Deze campground ligt op 35 kilometer van Revelstoke en heeft ook een Hot Spring waar wij dan ook gebruik van maakten. Tevens vliegen hier heel veel kolibries rond. Jammer voor Kevin. Hij heeft er maar enkele.

Vannacht heb ik goed geslapen. In tegenstelling met Huub. Huub heeft vannacht een aantal treinen horen langskomen. Ik heb die niet gehoord.

Vanmorgen op tijd op en na een douche ontbeten. Hierna hebben we water bijgetankt en zijn we vertrokken om via de Bow Valley Parkway naar Banff te rijden.

Plotseling dook aan de linkerzijde van de weg een beer op. Hij stond op zijn dooie gemak van het gras te eten en stak even later rustig de weg over. Hij verdween daarop weer in het bos.

In het Bow Valley Park zijn we bij de Johnston Canyon gestopt en hebben we met z’n drieën een wandeling naar de Lower en Upper Falls gemaakt. Ria is bij de campers gebleven en heeft voor de koffie gezorgd

De wandeling door de canyon naar de Falls was niet zo moeilijk als die van afgelopen zondag. Er lag nu geen sneeuw waar we doorheen moesten. Na de wandeling en een kop koffie zijn we verder gereden in de richting van Banff. 

In Banff aangekomen hebben we een korte wandeling door het stadje gemaakt en het White Museum bezocht. Dit was een museum over de pioniers die Canada ontdekt hebben.

Op weg naar de campground Two Jacks kwamen wij een kudde elanden of kariboes tegen. Ik twijfel in deze omdat ik het verschil niet echt weet. Dit moeten we nog eens uitzoeken.

Nadat we op de campground onze plaatsen toegewezen hadden gekregen zijn Huub en Rosie hier gebleven. Ria en ik zijn teruggereden naar Banff en hebben een bezoek gebracht aan de Upper Hot Springs. Het water was 40 graden warm en rook een beetje naar zwavel. 

We hebben hier een uurtje in het water rondgelopen en daarna zijn we in Banff gaan eten.

Vannacht zullen wij weer goed kunnen slapen. 

Vanmorgen na het ontbijt een bezoek gebracht aan het Medical Centre in Lake Louise. Ria heeft daar naar haar rechterenkel laten kijken. Blijkt dat haar buitenste enkelband gescheurd is. Via de dokter een rekverband en tape gekregen zodat e.e.a. ingezwachteld kan worden. Huub heeft de enkel nadien goed ingetaped zodat Ria toch een beetje kan lopen.

Na het doktersbezoek zijn we richting Lake Moraine getogen. Aldaar zijn Ria en Rosie in de camper gebleven en wilden Huub en ik de wandelroute langs het meer gaan lopen. Om te gaan genieten van de Ten Peak Valley.

Echter na enkele honderden meters door de sneeuw te hebben geploeterd besloten wij de tocht de tocht te laten. We zijn maar teruggegaan omdat het geen goed idee was om verder te gaan. Gelukkig maar ook want eenmaal terug bij de camper begon het te hagelen. Het weer sloeg om van zonnig in koud en nat.

We zijn dus maar teruggekeerd naar Lake Louise Village en hebben de dag doorgebracht op de campground. “s-Middags is de zon weer volop gaan schijnen. Ik ben naar het “winkelcentrum” gegaan en heb in het postkantoor het blog bijgewerkt, terwijl Huub op de campground treinen is gaan spotten. Tijdens deze bezigheden lukte het hem om een Elk te spotten. Deze stond langs de spoorbaan te grazen.

Na het avondeten zijn Huub en ik nog even gaan “treinen spotten”. Terwijl wij aan de spoorwegovergang stonden kwam aan het einde van de weg de Elk weer uit de bossen tevoorschijn en stak rustig de weg over.
Omstreeks 22.15 uur hebben wij het “spotten” gestaakt en zijn we teruggegaan naar de campers.

Vandaag zijn we van Cline River vertrokken richting Lake Louise. Nadat we ongeveer 45 km de highway 11 (David Thompson Road) gevolgd hadden sloegen we linksaf de highway 93 weer op.
Langs deze weg kwamen we langs diverse meren. De wegen naar deze meren waren echter allemaal afgesloten ten gevolge van de sneeuw. Dus de meest bekende meren konden wij niet bezoeken.

Wel kwam wij langs het Bow Lake dat pal langs de weg ligt. Ook dit meer stond op de lijst van de bekende meren. Hier zijn we dan ook even gestopt. Het meer was voor 80% bedekt met ijs. Dus de weerspiegeling van de bergen in het turquoise water was minder dan verwacht.

Ten slotte zijn we dan maar doorgereden naar Lake Louis. Na een bezoekje aan het Information Centre bleek dat een groot deel van de wandelroutes in de omgeving gesloten waren in verband met lawinegevaar. Wel was het mogelijk om vanaf Chateau Lake Louis een wandeling te maken naar het beroemde Teahouse Lake Agnes. 

We zijn dus met goede moed hieraan begonnen. De route was echter van begin tot eind bedekt met een laag sneeuw en ijs. Het was glibberen en glijden, maar tenslotte de moeite waard.

Minder was het ongelukje dat Ria op de terugweg – ongeveer 0,7 km voor het einde – overkwam. Zij gleed uit op een stuk ijs en verstuikte haar rechterenkel. Maar gelukkig is Huub er ook nog en die kan de enkel goed intapen.

Na terugkomst bij de camper werd de camperplaats nabij Lake Louise opgezocht. Hier zullen wij de komende 2 nachten verblijven. Het valt op dat in deze omgeving slechts heel weinig internet (WIfi) aanwezig is. Kennelijk zijn de Rocky Mountains op dit vlak een achtergebleven gebied. Waar internet beschikbaar is moet er flink voor betaald worden. 

Na een koude nacht bij het Columbia Icefield Centre een goed ontbijt genoten.

Om 09.30 uur opende het ticketbureau van het ExploreRockies activity centre. Hier was het meteen een drukte van jewelste. We moesten in de rij aansluiten. Rosie en Huub kozen voor de Glacier Adventure. Wij wilden de  Skywalk er ook bij doen. Voor Rosie was dit echter een brug te ver.

Met een bus werden wij naar het vertrekpunt van de Ice Explorer gebracht. Met deze Explorer gingen wij via de iceway - dit is een weg aangelegd op het gletsjerijs -  naar de voet van de gletsjer. Hier wachtte ons een gigantisch uitzicht op de gletsjer en de omringende bergen. Na een kwartier op de gletsjer te hebben doorgebracht werden wij weer teruggebracht naar het vertrekpunt.

Na dit uitstapje zijn Rosie en Huub teruggegaan naar de campers.

 
Wij zijn verder gegaan naar de Glacier Skywalk. Deze Skywalk is dit jaar pas geopend. Het is een glazen plateau dat boven het dal hangt. Dit was echt spectaculair met een evenzo spectaculair uitzicht.

Helaas is het moeilijk zo niet onmogelijk om dit op beeld vast te leggen. Nadat wij hier een tijdje hadden doorgebracht zijn ook wij naar de campers teruggegaan. Daar hebben wij nog een tijdje in de zon gezeten.

Omdat wij vandaag verder niet al te veel wilden ondernemen zijn wij vanaf het Icefield Centre vertrokken naar de camperplaats David Thompson Resort aan de Highway 11 nabij Cline River.
Hier hebben wij vlees op open vuur – gewoon houtblokken – gegrild en genoten van een heerlijke avondmaaltijd.