Vanmorgen bleek dat we ons “verslapen” hadden. We waren gisteren vanuit BC de nieuwe tijdzone ingegaan en hadden vergeten de klokken een uur vooruit te stellen. Hierdoor konden wij pas om 10.00 uur vertrekken richting Maligne Canyon. Op weg daarheen kwamen we een kariboe tegen. De canyon was de moeite waard om te bezoeken. Hier kun je zien welke kracht het water heeft. 
 

Bij de 2^e brug over de canyon kregen we een mooi uitzicht op het nest van een Black Swift. Dit is een  vogel die op onze raaf lijkt. Even later liet een eekhoorntje zien dat hij dol op dennenappels is.

Hierna zijn we doorgereden naar het Maligne Lake. Hier bleek dat de waterstand drastisch gedaald was. Het eilandje dat aan het begin van het meer lag bleek nu een schiereiland te zijn. Het was door een droge bedding te voet te bereiken.

Toen wij weer terugreden naar Jasper spotte Huub de eerste kariboe langs de weg in de berm. Deze werd dus op de foto vastgelegd. Even later kwamen wij dicht in de buurt van de camping Whistlers nog een tweetal tegen. Die liepen gewoon op de weg.

Vanuit Jasper zijn wij naar de Athabasca Falls gereden. Hier hebben we eerst geluncht. Gezellig aan een picknicktafel. (eerst nog een vogel verjaagd die aan ons eten zat)

Na het bezoek aan de Athabasca Falls maakte ik een fout in de navigatie. I.p.v. rechtsaf terug naar de highway 93 ging ik linksaf de 93A op. Na 20 kilometer zijn we maar gedraaid en teruggereden. Wij moesten immers richting Columbia Icefield. Onderweg hebben wij de Sunwapta Falls nog even bezocht.

 Bij Columbia Icefield bleek dat we nog minimaal 50 kilometer tot het volgende dorp moesten rijden om een camperplaats te vinden. Gelukkig konden wij op de parkeerplaats van het Icefield Centre overnachten. Deze parkeerplaats was hiervoor speciaal aangelegd. Vanaf de parkeerplaats hebben we een prachtig uitzicht op de gletsjer.

Vandaag gaan we vanuit Valemount naar Jasper. Jasper ligt in de Rocky Mountains en zou het hoofddoel van onze reis moeten zijn.

Na onze start hebben wij eerst nog even getankt. Hierna zijn wij de highway 5 gevolgd tot de splitsing met de highway 16 die wij toen zijn gaan volgen. Na enkele kilometers was aan de rechterzijde van de weg een waterval die wij moesten bezoeken. Dit waren de Rearguard Falls. Het betrof een grote stroomversnelling in de North Thompson River. 

Hierna zijn wij doorgereden tot aan Mount Robson. Bij het info centrum werd ons een wandeling van 9 km aanbevolen die ongeveer 2,5 uur zou duren. Dat was een wandeling naar Kinney Lake via een deel van de Berg Lake Trail. Wij liepen langs de Robson River met daarin diverse stroomversnellingen. Dit was spectaculair. Het water had een diep turquoise kleur. Bij het Kinney Lake aangekomen bleek ook dat het water in dat meer diep turquoise was. Hopelijk is dat op de foto’s te zien.

Na deze wandeling hebben wij de reis vervolgd naar Jasper. Hierbij passeerden wij de tijdsgrens van British Columbia en Alberta. De tijd gaat weer een uur vooruit. In Jasper hebben wij vervolgens de nodige proviand voor de komende dagen ingeslagen.

Hierna wilden wij gaan overnachten op de Wapiti Campground. Deze camperplaats bleek echter gesloten, waardoor wij moesten uitwijken naar de camperplaats Whistlers. Hier is helaas geen wifi beschikbaar zodat het weer niet lukte om de blog op deze site te plaatsen.

Vanmorgen vanaf Brookside Campsite ( ten oosten van Cache Creek) vertrokken.

Regen om te beginnen vandaag…….

Ten noorden van Kamloops koffiepauze gehouden, terwijl de mannen een trein van de Canadian National Railway gefilmd hebben.  Een imposante goederentrein die ongeveer 3 minuten nodig heeft om te passeren. Spectaculair met 3 locs , wat een lengte….

Onderweg links en rechts afgebrande hellingen, kilometers lang.
De rivier was buiten zijn oevers getreden door de hevige regenval. De boerderijen lagen nu op eilandjes.

The weather changes currently,  d.w.z. veranderlijk weer.

Schitterende panorama’s onderweg bij zonnig weer.

Af en toe zijn er wegwerkzaamheden, maar het verkeer ondervindt hier weinig hinder van. Het valt me op dat het veelal vrouwelijke traffic-controllers zijn.

In Clearwater in de camper geluncht en daarna verder in de richting van Valemount.

14 km. voor Avalo ziet No een beer in een wei langs de helling. Prachtig. Helaas te ver weg voor een fotomoment. Rosie en ik communiceren via walkietalkies, dat gaat prima.
Rosie is de volgende die een beer spot in de berm. 

Hub sprak een truckchauffeur aan en vroeg of hij in de cabine mocht kijken.  Na enkele wetenswaardigheden te hebben uitgewisseld vervolgden wij weer onze route.

In Valemount aangekomen ( na 400 km) vinden we een schitterende camperplek aan de voet van prachtige bergen bedekt met sneeuw en ijs.

Na een flinke wandeling naar restaurant “Caribou Grill”,waar we lekker gegeten hebben, weer terug naar “huis”.

De avond met koffie afgesloten en de route voor morgen besproken.

Welterusten……..

De eerste beren op de weg

Na deze onderbreking reden wij weer verder naar Cache Creek. Ongeveer 15 kilometer voor Cache Creek hebben wij een bezoek gebracht aan Hat Creek Ranch. Dit is een oud postkoetsenstation. Hier konden wij kennismaken met het verleden. Er werd uitleg gegeven van het ontstaan van dit station en de manier van leven. 
Bij dit postkoetsenstation was nu ook een "native village". Hier kregen wij uitleg over het leven van de indianen (shoeshoestam fon.) hier in de streek. De bouw en functie van de zweethut werd uitgelegd. Verder kregen wij uitleg over de opslag van etenswaren, het bewerken van huiden en de kookkunsten van de Indiaanse vrouw.

Vannacht om 03.00 uur werden wij opgeschrikt door een langsstormende goederentrein. Omdat er een onbewaakte overgang nabij de campingplek was werd door de trein luid op de “horn”geblazen.
Daarna denderde een enorm lange trein achter ons langs.

’s-Ochtends werd na het ontbijt de reis naar Quamish voortgezet.

Nadat we Quamish gepasseerd waren kwamen wij langs de Brandywine Falls waar wij een stop maakten.
De waterval was indrukwekkend. 

Omdat op de wegwijzerborden een brug met de naam bungee-jumping stond aangegeven hebben wij een wandeling van 2.6 km (heen en weer 5.2 km) naar deze brug gemaakt.

Hierna zijn wij naar Whistler gereden en hebben aldaar de Village bezocht. Om een beetje cultuur te snuiven bezochten wij het Aboriginal Cultural Centre en Museum. Na een korte introdructiefilm kregen wij een rondleiding van Bill. Hij is een echte indiaan van de Quamish stam. Zijn indiaanse naam is helaas niet weer te geven door mij. De uitleg die hij ons echter gaf was zeer leerzaam. 

Aan het eind van de rondleiding mochten wij zelf een werkje maken.

Vervolgens hebben we de overnachtingsplek voor vandaag gezocht en gevonden in het Nairn Falls Provincial Park. 

Nadat de campers op de plaats gezet waren zijn wij naar de waterval van Nairn gelopen. Deze was nog indrukwekkender dan de vorige.

Na het avondeten hebben nog een tijdje gezellig bij het open vuur gezeten

Vandaag voordat we op weg gaan naar Nanaimo om daar met de ferry over te steken naar Horseshoe Bay moesten we tanken. De tankinhoud van de camper was toch wel even schrikken, want met $150 was
de tank net gevuld.

Hierna zijn we de Oceanside-route langs de kust gaan volgen. In het begin was het droog, maar na een poosje begon het echter te regenen waardoor wij het “programma” moesten aanpassen. Het bezoek aan de kloof met watervallen in het Englishman River Park viel daardoor letterlijk en figuurlijk in het water.

Op onze weg werd wel het plaatsje Coombs bezocht. In dit plaatsje leven de geiten op de grasdaken. Helaas waren de geiten niet blij met de regen en bleven de meeste in hun stal. 
 

Hier was ook een “General Store” uit 1910. Alles was in de oude stijl. Ook op de daken van deze "winkeltjes" groeide gras. Echter er waren hier geen geiten te bekennen.

Hierna zijn we dan maar rechtstreeks naar de ferry in Nanaimo gegaan. De bewegwijzering was echter verwarrend. Voordat wij Nanaimo binnenreden werden zowel de ferry naar Tsawassen als naar Horseshoe Bay aangegeven. Wij volgen dus netjes de richting Horseshoe Bay tot vlakbij de departure bay. Daar werd Vancouver als bestemming aangegeven? Even een beetje verwarring maar het bleek toch de juiste ferry.

Helaas was de boot van 17.20 uur vol en moesten we de boot van 19.30 uur nemen. Om 21.30 uur kwamen we aan in Horseshoe Bay. Het was inmiddels donker en het regende nog steeds. Omdat we het, nadat we een uur inspannend hadden gereden, voor onze en andermans veiligheid beter achtten, besloten we om een parkeerplaats op te zoeken.

Die werd uiteindelijk nabij Porteau Cove gevonden. Daar hebben wij dan maar overnacht.

Walvisspotten (Orka's)

Na het ontbijt heeft Arno eerst gebeld met Four Seasons (het camperverhuurbedrijf) in verband met een klein mankement aan het interieur. Aangezien wij daarvoor naar een bedrijf in Campbell River moesten (afspraak 13.00 uur) hebben wij vervolgens besloten om nog een nacht bij te boeken op camping Ripple Rock, en dan de whale-watching ook in Campbell River te doen (in plaats van in Victoria). Nadat wij de camper van Arno en Ria afgeleverd hadden, zijn wij met onze camper samen doorgegaan naar Eagle Eye adventures (eigenaar Jos Krynen). Om 14.00 uur zijn wij dan vertrokken –goed ingepakt in life-saving pak – met een soort life-guard boot (maar dan groter en krachtiger). Vanuit Campbell River zijn wij de zee opgegaan (Pacifische Oceaan/ Street of Georgia). Eerst hebben wij een kolonie zeeleeuwen gespot op een eiland, toen Jos een melding kreeg dat er orka’s gezien waren, echter anderhalf uur varen verder. Wij zijn toen met een snelheid van 60-65 km/uur daarheen gevaren en hebben daar inderdaad de orka’s aangetroffen. Een geweldig schouwspel (oftewel zoals ze hier in Canada zeggen: awesome!). Nadat we daar ongeveer een uur rondgedreven hadden en vele foto’s gemaakt hadden, zijn wij teruggevaren naar de haven in Campbell River. En dit was een ervaring op zich!! Inmiddels waren de golven een stuk sterker en hoger geworden dan eerder op de middag. Met een vaart van 60-65 km/uur over de golven geeft een ervaring die niet te vergelijken valt met welke achtbaan of wildwaterbaan dan ook. De boot werd 2-3 meter door de golven opgetild om dan vervolgens 2-3 meter lager met een klap neer te komen. En dat ongeveer anderhalf uur lang. Wij hebben ons alle vier kostelijk vermaakt. Alleen hebben Arno en Ria (zij zaten helemaal voorin) er enige spierpijn aan over gehouden. Na aankomst in de haven zijn wij eerst daar in een restaurant gaan eten en vervolgens de camper van Arno en Ria weer gaan ophalen. Daarna terug naar de camping. Aangezien iedereen bekaf was, zijn wij direkt naar bed gegaan en als een blok in slaap gevallen.  

De dag begon vandaag met regen. Nadat wij ontbeten hadden werden de campers gereed gemaakt voor het vertrek naar Campbell River. Na enige tijd verdween de regen en kwam de zon weer te voorschijn. In Campbell River hebben wij ons gemeld bij Corilair, waar wij de Mail Run Flight zouden doen.

Wij werden door onze piloot Bill welkom geheten en na een korte introductie namen wij plaats in het vliegtuig.

De vlucht zou drie adressen aan doen om aldaar de post te bezorgen. 

De eerste plaats die werd bezocht was Blind Channel. Hier verbleven 6 mensen. Het eiland was een startplaats voor trails.

Daarna vlogen we door naar Stuart Island. Daar regende het plotseling heel hard. Dit eiland werd kennelijk door welgestelde mensen bezocht. Er was een prive golfcourse en landingsbaan. Omdat we allemaal lekker droog zaten in het vliegtuigje bleven we wachten tot de regen iets minder werd.

Na een korte stop vervolgden we de vliegreis naar Sturge Narrows. Hier stonden een aantal "opknappertjes" zouden Kevin en Karina zeggen.
De bevolking bestond uit 70 personen met een alternatieve leefwijze.

Hierna vlogen we weer terug naar Campbell River, alwaar we afscheid namen van Bil.

Wetenswaardig is dat er gevlogen werd met een Beaver uit 1948.
 Het vliegtuigje was in goede staat van onderhoud en onlangs nog opgeknapt.

We vervolgden onze reis naar Ripple Rock RV waar we de nacht zullen doorbrengen.

Vandaag samen met Kevin naar Kinsol Trestle South gegaan. Dit is deel van de Trans Canada Trail - een oud treinspoor omgebouwd tot wandelroute - die "the longest trail in the world" genoemd wordt.  In het deel dat Cowichan Valley Trail genoemd wordt is deze oude houten spoorbrug gelegen. De brug werd in originele staat hersteld en vormt nu een toeristische attractie. Met een lengte van 615 voet en een hoogte van 145 voet is deze constructie een enorme prestatie geweest.

Na het bezoek aan de brug zijn wij naar Cowichan Bay haventje gegaan. In de haven lagen meerdere boten en in de baai lagen een aantal containerschepen te wachten om naar Vancouver te kunnen varen. We hebben even op een terrasje gezeten en een consumptie genoten.  Daarna werd de haven verder verkend met o.a. bezoekjes aan een museum met modelvissersboten en zeilschepen en een met kajaks en diverse buitenboordmotoren. 

Hierna werd het tijd om inkopen te gaan doen. In de supermarkt te Duncan werd van alles ingekocht om de komende dagen eten en drinken te hebben. Ook werd water en wat versnapering ingekocht. Nadat dit alles was ingeladen in de auto van Kevin gingen we terug naar Shawnigan Lake. 

De middag hebben wij doorgebracht op het "landgoed" van Kevin. Nadat Karina thuis was gekomen van haar werk hebben we gezamenlijk genoten van een heerlijke maaltijd die door Kevin was bereid.

Hierna hebben we nog een wandelingetje gemaakt naar het "Lake Shawnigan" waar Kevin met zijn zoon Max een duik nam in het koude water. Ikzelf vond het toch een beetje te koud en heb verstek laten gaan. Kevin vond het eigenlijk maar zwak.

Na thuiskomst werd nog even nagebabbeld.

Na een goede nacht in het hotel werden wij om 10.45 uur opgehaald om naar
Abbotsford gebracht te worden waar wij de camper zouden krijgen. 
Na het afhandelen van alle schriftelijke formalitieiten werd uitgelegd hoe de campers
te gebruiken. Overal zijn klepjes en kastjes waar iets achter zit.
Dit alles nam behoorlijk wat tijd in beslag.

Vancouver - Victoria (Tsawassen-Swartz Bay)

Om 14.00 uur konden wij het terrein verlaten en naar de ferry inTsawwassen rijden.
Bij aankomst aan de ferry bleek dat beide ferrys vol waren en dus moesten wij een ferry later nemen.

De overtocht om 17.00 uur naar Vancouver Island verliep verder goed en na 1,5 uur konden wij
Vancouver Island oprijden en naar ons eerste verblijfsdoel (het estate van Kevin Kersten) reizen.
Daar werden wij door Karina, Kevin en Max hartelijk ontvangen. Na een stevige
maaltijd hebben wij nog een tijdje gezellig met een wijntje bij de houtkachel gezeten.